முதன்மை உள்ளடக்கத்திற்குச் செல்

என்று தீரும் ஆடுகளச் சர்சை?

மும்பை டெஸ்ட் - இரண்டாம் நாள் - இந்தியா 104 & 5/0 (3 ஓவர்கள்) - கம்பீர் 1*, சேவாக் 4*, ஆஸ்திரேலியா 203

இன்று ஹிந்துவில் பீட்டர் ரீபெக் பத்தி(column) பார்த்தீர்களா? வான்கடே ஆடுகளம், களங்களுக்கெல்லாம் இழுக்கு என்றும், நம்மாட்கள் இத்தொடரில் ஒரு ஆட்டத்தையாவது வெல்ல வேண்டி கேவலமாக ஆடுகளம் தயாரித்திருக்கிறார்கள் என்றும் எழுதியிருக்கிறார். ஆடுகளம் தவிர்த்த, மைதானத்தின் எந்தப் பகுதியுமே இதைவிட மேம்பட்டது என்றும், பயிற்சிக் களமே தேவலை என்றும் தாறுமாறாக எழுதியிருக்கிறார்.

களம் அவ்வளவு மோசமா? இல்லை இது அளுகுணியா? நம்மூரில் ஆடும் ஒவ்வொரு ஆட்டத்திலும் களம் பற்றிய சர்ச்சைகள் வந்தவண்ணம் இருக்கிறதே! பாகிஸ்தான், இலங்கைக் களங்கள் பற்றி "ஸ்லோ விக்கட்" என்ற விமரிசனத்தை மீறி வேறொன்றும் வருவதில்லையே. நம்மாட்கள் விழுந்து புரண்டு அரை நாளில் பத்து விக்கட் எடுத்தாலும், இம்மாதிரி யாராவது குறை சொல்லி அழுகிறார்கள்.

பேசாமல், இனிமேல் நியூட்ரல் இடங்களில் தான் டெஸ்ட் பந்தயங்கள் வைப்பது என்று சொல்லலாம் - ஆனால் இது சரிப்பட்டு வராது; நம்மாட்கள் ஆடுவதை நம் மண்ணில் பார்க்காமல் என்ன கிரிக்கெட் வேண்டியிருக்கு? வேறொன்று நடைமுறைச் சாத்தியம் என்று நினைக்கிறேன் - ICC ஆடுகளம் அமைப்பதற்கான சில விதிமுறைகள்/கோட்பாடுகள் வகுத்தால், எல்லா ஊரிலும் அடிப்படையான சில வரைமுறைகளுக்குட்பட்டு, (அதற்குமேல் நாம் என்ன வேண்டுமானாலும் செய்துகொள்ளலாம்) ஆடுகளங்கள் தயாரிக்கலாம்.

இதற்கு மேல் களங்களைப் பற்றி யாரும் எதுவும் சொல்லத் தேவையில்லை. இந்த மாதிரி நம்மாட்கள் அபூர்வமாய் நன்றாய்ச் செய்தால் நிம்மதியாய் சந்தோஷப்படலாம்.

கருத்துகள்

rajkumar இவ்வாறு கூறியுள்ளார்…
இந்டியாவில் மட்டும் பிட்ச் தயாரிப்பதை குறை கூறுவதே இவர்களது வழக்கமாய் இருக்கிறது.

உலகக் கோப்பைக்கு முன் நியுஸிலாந்தில் நடந்த டெஸ்ட் மேட்சிற்க்கு போட்ட பிட்சுகளைப் பற்றி ரோபோக் குறையேதும் சொன்னாரா?

இதைத் தவிர சவுத் ஆப்ரிக்காவில் கிங்ஸ்மெட்டில் இரண்டு ஆள் உயரத்திற்கு பந்து எழும்புவதைப் போல் பிட்ச் அமைத்தார்கள்.

இவையெல்லாம் கண்டிக்கப்ப்ட மாட்டாது. இந்தியாவில் பந்து திரும்பினால் கோபம் வரும்.
Kannan இவ்வாறு கூறியுள்ளார்…
உள்ளது, ராஜ்குமார்...
Badri Seshadri இவ்வாறு கூறியுள்ளார்…
மும்பை ஆடுகளம் மோசமானதுதான். சும்மா பந்தைத் தூக்கிப்போடும் கிளார்க் எல்லாம் கொத்து கொத்தாக விக்கெட் எடுத்தார் அல்லவா? ஆனால் அவ்வப்போது ஒருசில ஆட்டங்கள் மோசமான ஆடுகளத்தில் நடப்பதில் தவறொன்றுமில்லை. இந்தியா நியூசிலாந்தில் போய் மூன்று நாள்களுக்கு ஒரு டெஸ்ட் என்று இரண்டு டெஸ்ட்களில் உதை வாங்கிக்கொண்டு வந்ததில்லையா? அவையும் கூட மோசமான ஆடுகளங்கள்தான்.

கர்ட்லி ஆம்புரோசும், கோர்ட்னி வால்ஷும் உச்சத்தில் இருந்த நேரம் மேற்கிந்தியத் தீவுகளில் அமைக்கப்பட்ட சில ஆடுகளங்களும் (முக்கியமாக ஜமாய்க்கா) படு மோசமானவை. ஒருமுறை ஆட்டம் தொடங்கி முதல் பந்து நடுக்களத்தில் விழுந்து விக்கெட் கீப்பர் தலைக்கு மேலாகப் பறந்து எல்லைக்கோட்டுக்கு வெளியே சென்றது. நாலைந்து ஓவர்களுக்குப் பிறகு அந்த டெஸ்ட் ஆட்டத்தை ரத்து செய்துவிட்டனர். அது மோசமான ஆடுகளம்தான்.

மும்பை போல தொடர்ச்சியாக ஆடுகளங்களை அமைப்பது நல்லதில்லை.

இந்த வலைப்பதிவில் உள்ள பிரபலமான இடுகைகள்

காற்புள்ளிகளுக்கு இடையில் தொலைந்து போவது எப்படி?

படம் தந்து உதவியது நண்பன் மகேஷ் பிரிகேட் ரோடும் எம் ஜி ரோடும் இணையும் சாலைச் சந்திப்பில் அந்நாட்களில் முழங்கையிலிருந்து தோள்ப்பட்டை வரையிலும் விதவிதமான கடிகாரங்களைக் கோர்த்துக்கொண்டு, மூக்கிலும் மண்டையிலுமாக ஐந்தாறு கண்ணாடிகளையும் அணிந்து கொண்டு, அங்கே சமிக்ஞைக்காக நின்று கொண்டிருக்கும் வாகனங்களின் அருகில் வந்து “சார் ஃபாரின் வாட்ச்” என்று காட்டுபவர்களை நான் கண்டுகொண்டுகொள்ளாமல் முகத்தைத் திருப்பிக்கொள்வது, ஒருவேளை விற்பவனுடன் பேச்சுக்கொடுத்தால் எதையேனும் வாங்கவேண்டிய கட்டாயத்துக்கு ஆளாகிவடுவோமோ என்ற பயம்தான் காராணம் என்று ஒப்புக்கொண்டு மேலும் சொல்வேன், அன்றைக்கு என் இருசக்கர வண்டியில் பின்னால் சஞ்சீவன் என்ற என் தளபதி, சித்தி மகன் (தம்பி உடையான் படைக்கஞ்சான்) விதியின் உருவத்தில் உட்கார்ந்திருக்க, அந்த சாலைச் சந்திப்பில் நாங்கள் நின்றிருந்தபோது ஒரு பரட்டைத் தலை தடியன் மேற்சொன்ன ஃபாரின் வாட்ச் சமாசாரங்களுடன் எங்களை அணுக, நான் வழக்கம் போல முகத்தைத் திருப்பிக்கொண்டாலும் சஞ்சீவன் அவனிடம் பேச்சுக்கொடுத்து, ஒரு வாட்சைப் பரிசோதித்து, நான் “இதென்ன தீரம்!” என்று வியந்துகொண்டிருந்தபோதே ப.த.தடியனி...

பெங்களூர் டயரி

பெங்களூரில் சர்ச் வீதியில் ப்ளாஸம்ஸ் என்கிற பழைய புத்தகக் கடை ஒன்றிருக்கிறது. இதில் வாரம் தோறும் ஒரு மணிநேரம் கழிக்கவென்று எனக்கு ஒரு நேர்த்திக் கடன். காபிடலிஸம் பற்றிய கார்ல் மார்க்ஸின் சித்தாந்தங்களைக் கரைத்துக் குடித்தாலென்ன என்று கால் மணிநேரம் கழியும். ஆண்டன் செக்காவ், மாப்பஸான் இன்ன பிற கிளாசிக் சிறுகதைகள் எல்லாவற்றையும் மொத்த விலைக்கு எடுத்துக் கொண்டு ஒரு வார விடுப்பில் ஏதாவது பீச் ரிஸார்ட்டில் காக்டெய்ல் உறிஞ்சிக்கொண்டே படித்துத் தீர்க்கும் அவாவும் கால் மணிநேரமே நீடிக்கும். அப்புறம் இந்த wild west பைத்தியம் இருப்பதால், லூயி லாமொரின் எல்லாப் புத்தகங்களையும் எடைக்கு வாங்கிக் கொண்டு போய் வீட்டிலே குப்பை சேர்க்கலாமென்று ஒரு எண்ணம் உதிக்கும். சுயசரிதை, வாழ்க்கைக் குறிப்புகள் பக்கம் சபலத்துடன் மேய்வதும், தடிதடியான சமையற்குறிப்புகள் மற்றும் wine பற்றிய புத்தகங்களைக் கையில் ஒரு தீர்மானத்துடன் எடுத்து வைத்துக்கொள்வதும் (திரும்பும் நேரம் நிச்சயமின்றி அவைகளை எதாஸ்தானம் செய்துவிடுவதும்) நடக்கும். மார்குவேஸின் மரியா என்கிற கதை தமிழில் சரியாகப் புரியவில்லையாதலால் ஆங்கிலத்தில் கடைசிப் பாராக்கள...

பகற்கனவு

அலுவலகத்தில் எனக்கு மிகவும் பிடித்த பொழுது உணவு இடைவேளைக்குப் பின் இருக்கையில் சாய்ந்து உட்கார்ந்து கொண்டு ட்ரீம் அடிக்கும் அந்த 30 நிமிடங்கள் தான். இதற்கப்புறம் ஒரு 10 நிமிடக் கோழித்தூக்கம் நிச்சயம் உண்டு. அலுவலக நேரத்தில் தூங்கியதால் ஊழியரை விட்டுக்கு அனுப்பின சம்பவத்திற்குப் பிறகுமா? என்று வாய் பிளக்காதீர்கள். சீனாவில் எங்கள் தலைமை அலுவலகத்தில் ஒரு 6 மாதம் வேலை பார்த்தேன். காலை 9 மணிக்கு அலுவலகத்தில் இருந்தாக வேண்டும். 11:45 க்கு மதிய உணவு. அப்புறம் கட்கத்தில் ஒரு பேப்பரை சுருட்டி வைத்துக் கொண்டு டூத் பிக்கினால் பல்லை நோண்டிக்கொண்டே இடத்திற்கு வந்து, இருக்கையை நகர்த்திப் போட்டு "joining kit" உடன் வருவதாக நான் சந்தேகப்படும் லேசான மெத்தையை விரிப்பது. ஷூவைக் கழற்றி ஒரு ஓரமாகப் போட்டு, கொஞ்ச நேரம் பேப்பரை மேய்வது. அப்புறம் லைட்டை எல்லாம் அணைத்துவிட்டு இழுத்துப் போர்த்திக்கொண்டு ஆனந்த சயனம். 2 மணிக்குத் தான் மறுபடி லைட் போடுவார்கள். ஒரு முறை 1 மணியளவில் உணவு முடிந்து அலுவலகம் வந்த போது, இருட்டான காரிடாரில் சுவற்றைத் தேய்த்துக் கொண்டே நடக்க வேண்டிவந்தது. இப்படி சுகமாக, இவ்வளவு ந...