ஆறு மாதத்திற்கு முன்னால் ஊரில் தங்கைக்குத் (சித்தி மகள்) திருமணம் நிச்சயிக்கப் பட்டதில் இருந்தே எனக்குள் ஒரு பயம் வந்து உட்கார்ந்து கொண்டது. காரணம், பூட்டா என்கிற அவர்கள் வீட்டு ஜெர்மன் ஷெப்பர்டு நாய். எனக்கும் அதற்கும் ஒத்துப் போவதே இல்லை. முன்னொரு முறை அவர்கள் வீட்டிற்குச் சென்ற போது, கொலை வெறியோடு என்னைப் பார்த்துக் கத்தியது. என் தங்கைகள் தம் உடன் பிறவா தம்பியிடம், "நம்ம அண்ணா டா, ஷேக் ஹாண்ட் குடு" என்று என் கையை வலுக் கட்டாயமாக இழுத்து அதன் அருகில் கொண்டு போனார்கள். நாய்க்குச் சந்தேகம் தீரவில்லை - "... a wooden expression had crept into his face. He looked like a parrot who had been given nuts by a stranger whose bonafides it is not sure of ..." என்று பி.ஜி.வோட்ஹவுஸ் (PG Wodehouse) சொல்வது போல பார்த்து, கொஞ்சமாக முகர்ந்து பார்த்து விட்டு, மறுபடியும் வள்ளென்று கடிக்க வந்தது. நல்ல வேளையாக கைக்கும் முன்னால் நான் கொண்டுவந்த பை இருந்ததில், மனிதர்களுடனாவது ஷேக் ஹாண்ட் பண்ண முடியும் என்ற நிலை இப்போது. கல்யாணத்திற்கு ஆனமட்டும் தாமதமாக ஊர் போய்ச் சேர்ந்து, வீட்டில் நுழை
கண்ணன் தட்டினது!